Que se abran os ceos, a nube e a flor
e deixen vir presto ó noso señor.
QUE SE ABRAN OS CEOS, A NUBE E A FLOR
E DEIXEN VIR PRESTO Ó NOSO SEÑOR.
1. Vén, Señor, que está deserta
a túa casa e o teu lar.
Vén pola noite e desperta o teu fogar.
2. Vén, Señor, que os ollos choran
fatigados de axexar
por ver nos montes se aflora o teu camiñar.
3. Vén, Señor, que estamos cansos
das miserias deste chan.
Vén, Señor, que estamos sos: dáno-la man.